Dzień dobry!
Kolejne moje pytanie dotyczy również pisowni skrótów. Czy skróty tytułów naukowych należy pisać w jakichś wypadkach wielką literą? Jeśli występuję z podaniem w jakiejś sprawie do osoby z takim tytułem (np. prof., dr), to należy ten tytuł w nagłówku podania pisać wielką czy małą literą?
Pozdrawiam
Alina Borkowska

Układam tekst zaproszeń ślubnych i mam takie pytania:

• Zapraszam na uroczystość PRZYJĘCIA Sakramentu Małżeństwa czy ZAWARCIA Sakramentu Małżeństwa? Moim zdaniem pierwsza jest właściwa, jednak to drugą spotykam znacznie częściej.
• Jeśli chcę zaprosić imiennie dwie osoby, które nie są małżeństwem, to powinnam zapisać: Sz. P. Annę Małą i Sz. P. Jana Kosa czy Sz. P. Annę Małą i Jana Kosa (wszystko zapisane w trzech linijkach, z czego „i” w drugiej linijce tekstu – taki mam szablon).

Dzień dobry!
Proszę o poradę, która z poniższych form będzie właściwa:

1. Mamy zaszczyt zaprosić Sz. P. Jana Kowalskiego, Wójta Miasta i Gminy Rzgów…
2. Mamy zaszczyt zaprosić Pana Jana Kowalskiego, Wójta Miasta i Gminy Rzgów…
3. Dyrektor, Rada Pedagogiczna i Społeczność Uczniowska mają zaszczyt zaprosić Pana Jana Kowalskiego, Wójta Miasta i Gminy Rzgów…

Dziękuję za odpowiedź.
Andżelika O.

Dlaczego w staropolszczyźnie mówiono „w Polszcze” (pewnie celownik też tak brzmiał?). I dlaczego skoro tak, to obecnie poprawna forma jest „w Polsce” – czy to wpływ mazurzenia?

Dziękuję za pomoc

Łukasz

Witam !
Jako użytkownika czatu zainteresował mnie ostatnio jego język, niestety nigdzie nie mogę znaleźć żadnych informacji na ten temat. Interesują mnie zjawiska typowe dla języka czatu internetowego. Znalazłem coś o emotikonach oraz o akronimach, ale to mało. Pewnie odszukałbym więcej, ale niestety nie mam pojęcia, jak nazywa się nieużywanie ą, ę lub też pisanie sh zamiast sz itd. Może panowie naprowadzą mnie na jakieś informacje o tej tematyce?

Co precyzyjnie oznacza termin mazurzenie? Spotkałem się z dwiema rozbieżnymi opiniami (obydwie z dość poważnych publikacji) na temat gwary górali podhalańskich – że mazurzą (bo sz, cz, ż wymawiają [s], [c], [z], z wyjątkiem rz wymawianego [ż]) oraz że nie mazurzą (właśnie dlatego, że rz wymawiają [ż]).

W podręcznikach do gramatyki historycznej można znaleźć informację, że w języku polskim wskutek wokalizacji jerów przednich powstała samogłoska ‘e (zmiękczająca poprzedzającą spółgłoskę). Dlaczego więc z prasłowiańskich słów z jerem przednim w pozycji mocnej: *lьnъ, *lьvъ, *ocьtъ, *tьstь mamy współcześnie w polszczyźnie formy: len (zamiast lien), lew (zamiast liew), ocet (zamiast ociet), teść (zamiast cieść)? Pozdrawiam.

Chciałabym zasięgnąć porady, czy pisząc nagłówek w jakimś piśmie, zaczynam od nazwy firmy, czy od imienia i nazwiska osoby, do której się zwracam.
Bardzo dziękuję i pozdrawiam.
Joanna Baumgart

Dzień dobry,
dlaczego prawie wszystkie pobrane z greki i łaciny nazwy własne kończące się w oryginalnej wymowie na -eus (i tak zaadaptowane w wielu innych językach europejskich) w polszczyźnie są wymawiane i pisane z -sz? takie jak Wezuwiusz, Orfeusz, Odyseusz, Heweliusz? Prawie, bo przynajmniej Zeus pozostał Zeusem.
Pozdrawiam
Jarek Hirny-Budka

Dzień dobry!

Istnieje podobieństwo między znajdowaniem a chodzeniem. Lazł-znalazł, idę-znajdę, chodził-znachodził, szoł-naszoł, idu-najdu. Czy to cecha wyłącznie języków słowiańskich?

Pozdrawiam

Marcin Nowak